„Ja tylko niosę pomoc…”

Jak pomagać, żeby pomóc.

Dziś kolejna odsłona w cyklu o pierwszej pomocy psychologicznej (PFA).
Pisałam wcześniej o tym co to jest kryzys, jak go rozpoznać oraz czego NIE robić / NIE mówić osobie w kryzysie psychicznym.

Jak pomagać:
-pierwsze 48 h to czas szoku – TOWARZYSZ – wspieraj głównie obecnością, zadbaj, by osoba nie była sama, a jej podstawowe potrzeby były zaspokojone – cisza, spokój, bezpieczne, komfortowe miejsce do przebywania, woda, jedzenie. 

Co dalej?

Słuchaj – nie oceniając i nie wartościując, pozwól się „wygadać”. Jeśli ktoś nie mówi samx – zapewnij, że jesteś tu, również, by posłuchać. Spytaj czego ktoś potrzebuje. Parafrazuj i klaryfikuj to, co usłyszysz, w stylu:
-” Z tego co mówisz, słyszę, że to dla Ciebie trudna sytuacja”
-” Czy dobrze rozumiem, że najbardziej obawiasz się…?”
Odzwierciedlaj, w stylu:
– „widzę, że jesteś smutnx”
– „słyszę, że jesteś bardzo rozgoryczonx…”
Normalizuj, np.:
– „masz prawo czuć wściekłość”
– „to normalne, że w takiej sytuacji odczuwasz zmęczenie i zniechęcenie”
4. Kiedy zobaczysz, że poprzednie kroki wpłynęły pozytywnie na stan osoby (względne uspokojenie) – pomagaj szukać rozwiązań i priorytetyzować działania – płaty przedczołowe osoby w kryzysie odpowiadające za racjonalność nie działają prawidłowo – staraj się być zewnętrznym głosem wspomagającym:
-”co pomagało Ci w podobnych sytuacjach w przeszłości?”
-”czego ode mnie potrzebujesz? Jak mogę ci pomóc? Kto jeszcze może Ci pomóc?”
-”co jest w tej chwili dla Ciebie najważniejsze?”
-”jak można to zorganizować?”
-”co sprawiłoby Tobie przyjemność, pomogło się zrelaksować”?

Pytaj z intencją wzmocnienia/odbudowania naturalnych zasobów osoby w kryzysie i poszukiwania wstępnych sposobów wyjścia z sytuacji. Nie spiesz się.